Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού Θεσσαλονίκης _ Β΄τάξη
Η Β΄τάξη του Σχολείου μας επισκέφθηκε το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού στη Θεσσαλονίκη. Στο Μουσείο ο επισκέπτης μπορεί να περιηγηθεί στις 11 αίθουσες της μόνιμης έκθεσης και να ταξιδέψει στον κόσμο του Βυζαντίου, μέσα από θεματικές ενότητες που αφορούν στον καθημερινό και δημόσιο βίο, τη λατρεία και τα ταφικά έθιμα, την αρχιτεκτονική και την τέχνη, την εμπορική και εργαστηριακή δραστηριότητα και να ανακαλύψει τη συνέχεια και σχέση του χτες με το σήμερα. Το οπτικοακουστικό υλικό και οι οθόνες αφής που πλαισιώνουν τη μόνιμη έκθεση πληροφορούν για ειδικότερα ζητήματα, ολοκληρώνοντας την εικόνα του επισκέπτη για την ιστορία του Μουσείου.
Ιδιαίτερη εντύπωση στα παιδιά έκανε η αίθουσα 6, που απόλαυσαν τα κάστρα μιας μακρινής εποχής και γνώρισαν τη σημασία τους και την οργάνωσή τους.
Τα κάστρα ήταν οχυρωμένοι οικισμοί, που συγκέντρωναν τις βασικές λειτουργίες μιας πόλης. Ήταν κτισμένα σε καίριες θέσεις που έλεγχαν τα περάσματα των δρόμων και προσέφεραν προστασία στους κατοίκους τους και τους κατοίκους της γύρω περιοχής σε εποχές πολέμων. Ο περιορισμένος χώρος και η μορφολογία του εδάφους καθόρισαν την πολεοδομική οργάνωση των κάστρων και τις αλλαγές στην αρχιτεκτονική των σπιτιών.
Στην αίθουσα της έκθεσης, παρουσιάζονται το αμυντικό σύστημα της βυζαντινής αυτοκρατορίας, η οργάνωση της πόλης – κάστρου και η καθημερινή ζωή και παραγωγή μέσα και έξω από αυτό. Το αρχαιολογικό υλικό προέρχεται από κάστρα της Μακεδονίας και κυρίως από το κάστρο της Ρεντίνας.
Στο Μουσείο είδαμε πολλά εκθέματα όπως αγγεία που κατασκευάζονται με την τεχνική της εφυάλωσης. Το αγγείο καλύπτεται με ένα λεπτό στρώμα γυαλιού (επί+υάλωση=εφυάλωση). Με τον τρόπο αυτό γινόταν αδιάβροχο, αλλά και πιο όμορφο. Συχνά είχε διακόσμηση. Η εφυαλωμένη κεραμική είναι χαρακτηριστική της βυζαντινής περιόδου.
Το τρικλίνιο είναι ο επίσημος χώρος των πλούσιων σπιτιών ήδη από τα ρωμαϊκά χρόνια. Εκεί γίνονταν τα συμπόσια. Το επάνω μέρος του χώρου είναι λίγο πιο ψηλό. Εκεί υπήρχαν τρεις κλίνες (κρεββάτια) για τους οικοδεσπότες. Γι’ αυτό ονομάζεται τρικλίνιο. Στον υπόλοιπο χώρο υπήρχαν και άλλες κλίνες. Την εποχή αυτή στα συμπόσια οι άνθρωποι έτρωγαν ξαπλωμένοι στις κλίνες. Την εποχή αυτή στα συμπόσια οι άνθρωποι έτρωγαν ξαπλωμένοι στις κλίνες. Το τρικλίνιο έχει πλούσια διακόσμηση με ψηφιδωτό δάπεδο και τοιχογραφίες.
Είναι μέρος μεγαλύτερου ψηφιδωτού από το ναό του Αγίου Δημητρίου. Το υπόλοιπο ψηφιδωτό καταστράφηκε όταν κάηκε ο ναός στη μεγάλη πυρκαγιά που έκαψε το κέντρο της Θεσσαλονίκης το 1917. Εικονίζεται ο άγιος Δημήτριος με τα χέρια ανοιχτά σε στάση δέησης.
Μαρμάρινη εικόνα Παναγίας (μάλλον) δεομένης. Μετά την εικονομαχία εμφανίζονται και εικόνες από μάρμαρο. Με την εικόνα αυτή μπορείτε να καταλάβετε καλύτερα τη στάση του αγίου Δημητρίου δεόμενου στην αίθουσα 1.
Αμφιπρόσωπες (αμφί = και από τις δυο πλευρές + πρόσωπο) λέγονται οι εικόνες που είναι ζωγραφισμένες και από τις δύο πλευρές. Σπάνια απεικόνιση της Παναγίας που θηλάζει τον Χριστό. Πρόκειται για έργο μοναχού που ανήκε σε ομάδα ζωγράφων από τη Γαλάτιστα Χαλκιδικής. Στα χρόνια της Οθωμανικής κατάκτησης ομάδες ζωγράφων ταξίδευαν στην Ελλάδα και ζωγράφιζαν εικόνες και τοιχογραφίες ναών έπειτα από παραγγελία.