Εκφοβισμός
Από τους μαθητές/τριες ΣΤ΄2 τάξης
6 Μαρτίου: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΕΝΔΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΒΙΑΣ
“Αναγνωρίζω, αρνούμαι, αντιδρώ στη βία στο σχολείο”. Αυτό είναι το μήνυμα του Δικτύου κατά της Βίας στο Σχολείο για την 6η Μαρτίου, που καθιερώθηκε ως “Πανελλήνια Ημέρα κατά της Βίας στο Σχολείο”. Μια αφορμή για επικοινωνία, συζήτηση και δράση για την πρόληψη και αντιμετώπιση της σχολικής βίας!
Οι μαθητές/τριες του Στ΄2 τμήματος συνεχίζουν με συλλογική ευθύνη και συλλογική δράση την αντιμετώπιση του φαινομένου για ένα χαρούμενοκαι ξένοιαστο σχολείο!
ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΦΙΛΟΙ
Ο Μάκι είναι ένα οχτάχρονο αγόρι από την Αιθιοπία που ήρθε στην Ελλάδα σαν πρόσφυγας μαζί με την οικογένεια του. Παρότι ζει σε ένα μεγάλο σπίτι με πολλά παιχνίδια και ανέσεις ο Μάκι δεν είναι καθόλου ευτυχισμένος με τη καινούργια του ζωή εξαιτίας ενός πολύ μεγάλου προβλήματος . Το πρόβλημα αυτό λοιπόν είναι το σχολείο του.
Εκεί ο Μάκι βιώνει το μεγαλύτερο φόβο του . Το φόβο αυτό το προκαλεί ένα παιδί ο Χάρης, που μαζί με τη παρέα του πειράζουν τα μικρά κυρίως παιδιά που έχουν έρθει από άλλες χώρες.
Κάθε μέρα λοιπόν ο Χάρης στριμώχνει το Μάκι σε μια γωνία αναγκάζοντας τον να του δίνει το φαγητό του και όλο του το χαρτζιλίκι με αποτέλεσμα ο Μάκι να μένει νηστικός. Εκτός από αυτό όμως ο Χάρης κοροϊδεύει το Μάκι μπροστά σε άλλα παιδιά κάνοντας τα να γελάνε και να τον κοιτάνε με απέχθεια πράγμα που στεναχωρεί πολύ το Μάκι αφού δεν έχει κάνει ακόμα φίλους.
Όμως μέρα με τη μέρα , μήνα με το μήνα , χρόνο με το χρόνο ο Μάκι μεγάλωνε και μαζί του μεγάλωνε και το θάρρος του κάτι που έκανε το Χάρη να εκνευρίζεται με αποτέλεσμα οι επιθέσεις του να γίνονται πιο βίαιες τόσο που κάποια μέρα ο Μάκι αρνήθηκε να του δώσει το χαρτζιλίκι του και αυτός από το θυμό του άρχισε να κοροϊδεύει το Μάκι έτσι όπως δεν είχε κάνει ποτέ ξανά. Αυτό ξάφνιασε πολύ το Μάκι που άρχισε να κλαίει με λυγμούς.
Μαζεύοντας έτσι όλο του το θάρρος αποφάσισε να πάει στη δασκάλα του και να της μιλήσει. Εκείνη ακούγοντας τον προσεκτικά πήρε την απόφαση να καλέσει το Χάρη για να παίξουν ένα παιχνίδι μόνοι τους, χωρίς τα άλλα παιδιά. Το παιχνίδι λεγόταν ??Ομοιότητες??. Μέσα από αυτό οι δύο ήρωες της ιστορίας μας λοιπόν έμαθαν πως παρόλο που ήταν διαφορετικοί σε χρώμα και εθνότητα είχαν κοινά τα αγαπημένα τους πράγματα κάτι που τους βοήθησε να γίνουν οι καλύτεροι φίλοι και μαζί να βοηθήσουν και άλλα παιδιά που είχαν πέσει θύματα ρατσισμού καθώς και σχολικού εκφοβισμού.
Ελένη Κ.